Луси беше шимпанзо одгледувано како човек од страна на Маурис и Џејн Темерин во текот на 1960-тите години. Тие ја донесоа Луси во нивниот дом кога таа беше само бебе и ја воспитуваа како нивно дете. Луси научи да користи прибор за јадење, да се облекува сама и дури и да прави едноставни оброци. Таа стана дел од семејството и се однесуваше како човек.
Со текот на времето, Луси научи да комуницира преку знаковен јазик, што овозможи уникатен увид во начинот на размислување на приматите. Таа научи повеќе од 140 знаци и ги користеше за да изразува различни чувства и потреби. Ова беше големо научно откритие кое го отвори патот за понатамошни истражувања во комуникацијата со приматите.
Меѓутоа, како што Луси старееше, нејзиното однесување стана сè понепредвидливо и опасно. Семјството Темерин сфати дека не може повеќе да ја задржи во домашни услови и одлучија да ја пренесат во природна средина. Луси беше преместена во резерват за шимпанза во Гамбија, каде што требаше да научи да живее меѓу своите.
Прилагодувањето на Луси во дивината беше тежок процес. Иако на почетокот беше исплашена и збунета, со текот на времето таа почна да се интегрира во новото опкружување. Нејзиното искуство со луѓето и животот во дивината ја направија Луси уникатна меѓу шимпанзата и симбол за важноста на разбирањето и почитувањето на природните инстинкти на животните.
Луси почина во 1987 година, но нејзината приказна останува значаен дел од историјата на истражувањата за приматите. Нејзиниот живот покажа дека иако шимпанзата можат да научат многу од луѓето, нивното место е во природата, каде што можат да ги изразат своите природни инстинкти и однесување.
